چرا رفتی؟

چرا رفتی؟ چرا من بی‌قرارم؟

به سر سودای آغوش تو دارم...

نگفتی ماهتاب امشب چه زیباست؟

ندیدی جانم از غم ناشکیباست؟

چرا رفتی؟ چرا من بی‌قرارم؟

به سر سودای آغوش تو دارم...

خیالت گرچه عمری یار من بود

امیدت گرچه در پندار من بود

بیا امشب شرابی دیگرم ده

ز مینای حقیقت ساغرم ده

چرا رفتی؟ چرا من بی‌قرارم؟

به سر سودای آغوش تو دارم...

نگفتی ماهتاب امشب چه زیباست؟

ندیدی جانم از غم ناشکیباست؟

چرا رفتی؟ چرا من بی‌قرارم؟

به سر سودای آغوش تو دارم...

دل دیوانه را دیوانه‌تر کن

مرا از هر دوعالم بی‌خبر کن

بیا امشب شرابی دیگرم ده

زمینای حقیقت ساغرم ده

چرا رفتی؟ چرا من بی‌قرارم؟

چرا رفتی؟ چرا من بی‌قرارم؟

به سر سودای آغوش تو دارم...

چرا رفتی؟ چرا من بی‌قرارم؟

به سر سودای آغوش تو دارم...

به بهانه اول مهر - آغاز سال تحصیلی 93-1392

باز آمد، بوی ماه مدرسه ...

سلام به همه دوستای مهربون و خوبم؛ فرا رسیدن ماه مهر و مهربونی رو به همه دوستای مهرورز خودم تبریک میگم. همچنین یه تبریک ویژه میگم به دوستانی که بعد از یه تعطیلی سه ماهه دلچسب با تمام فراز و نشیب هاش آماده رفتن به مدرسه شدن و احتمالا الان سر کلاس های درس باشن!

اما جا داره تبریک خاص خودم رو به همه کنکوریهای 92 بگم که بعد از کلی استرس و تلاش نتیجشون رو شهریورماه گرفتند و آماده رفتن به دانشگاهها هستند. خود منم یکی از همون کنکوریهای 92 هستم که خداروشکر تلاشهام نتیجه داد و تونستم در مقطع کارشناسی، رشته برق مخابرات در دوره روزانه قبول بشم. این چند روزه هم که نبودم درگیر مسائل ثبت نام دانشگاه و ... بودم و کم کم دارم آماده تحصیل در دانشگاه می شم. از همه عزیزانی که احیانا آموزشهای وبلاگ رو دنبال می کردند و با تأخیر در ارائه آموزشها مواجه شدن صمیمانه پوزش می خواهم. امیدوارم که بتونم دوره آموزشی HTML رو هرچه زودتر به پایان برسونم؛ چون درگیر مسائل دانشگاهم هستم کمتر می تونم online شم و وبلاگ رو به روز نگه دارم که جا داره بابت این قضیه هم پیشاپیش عذرخواهی کنم. با تمام این احوالات وب قسمت جدانشدنی از زندگی منه و من عاشق وب نویسی هستم. و این کار رو برای دل خودم و دینی که نسبت به وب پارسی بر گردنم احساس میکنم انجام میدم.

حال و هوای عید

حکایت عید فطر، حکایت تجربه چندحسی شدنه!!!

خود من به شخصه تو این چندسالی که از خدا عمر گرفتم از وقتی که روزه ماه رمضون بهم واجب شده، همیشه دم عید فطر احساس عجیبی پیدا میکنم؛ شاید یکی از عجایب و شگفتی های این ماه عزیز همین حسیه که دارم به قدر درک خودم توصیفش میکنم! 

اجازه بدید خودمونی تربگم... تاحالا شده همزمان بخندید و گریه کنید؟؟؟

تا حالاشده هم خوشحال باشید و هم ناراحت؟؟؟

روز عید فطر یکی از اون روزها و لحظه هایی هست که میشه چندحس متضاد رو توأمان باهم تجربه کرد. (لااقل من یکی که این حس رو بارها تجربه کردم!!!)

درسته که دلم برای خوردن یه ناهار خوشمزه اونم از نوع دست پخت مامان لک زده ولی به همون اندازه یا بیشتر دلم برای صمیمیت سفره های افطار تنگ میشه!!!

درسته که دلم میخواد دوباره یه خواب مفصل و کامل رو بعد از یک ماه بیداری شبونه تجربه کنم، ولی دلم بیشتر نگران نماز صبح های بعد ماه رمضونمه که نکنه دوباره قضا بشن!!! واقعا که حقیقت داره ماه رمضون دست شیطون بسته است... راسته که یه جورایی حراج رحمت الهیه! آپشن (option) بذل و بخشش خدا هم VIP و درضمن، کنتور هم نمی اندازه!!!

درسته که عید شده و قراره کاممون با شیرینی عید باز بشه، ولی دلم برای کامی که با ذکر «اللّهم لک صمنا...» دم افطار باز میشد بیشتر تنگ میشه!!!

درسته که خدای مهربون همه پشیمونای از گناه رو بخشیده، ولی دلم برای صفای شب های احیا و الهی العفو تنگ میشه، دلم برای ذکر «سبحانک یا لا اله الا انت الغوث الغوث...» تنگ میشه، دلم برای ناله های شبونه‌ «امن یجیب...» تنگ میشه، دلم برای خلوت‌های دو نفره‌ای که با خدا توی دلم میکردم تنگ میشه...!

دلم می خواد تمام سال حال و هوای رمضون خدا رو داشته باشه؛ که من کنار خدام باشم، که خودش مواظبم باشه، که خودش نوازشم کنه، خودش گره از بند بند مشکلاتم باز کنه...!

خدای خوب و مهربونم، یک ماه بندگی خیلی به کام این بنده‌ات شیرین و لذت‌بخش اومده. حال و هوای رابطه خدا با بنده‌اش اونم بعد از توبه، هرچند توبه کار، یه بنده هزاربار توبه شکن بوده باشه، واقعا خارج از توصیفه!!!

خدا جونم حالا که ماه رمضون رخت سفر بسته... نکنه که ما دوباره حال و هوای رمضونیمونو فراموش کنیم؟ دوباره گناهامونو از سر بگیریم؟ «الهی و ربی من لی غیرک»؟؟؟ خداجونم خودت هوامو تا ماه رمضون آینده داشته باش!!!